- uderzanie
- tapement
Słownik Polsko-Francuski . Jerzy Kazojć. 2008.
uderzanie
Regardez d'autres dictionnaires:
bębnowy — przym. od bęben (zwykle w zn. 5) Kombajn bębnowy. Pralka bębnowa. Pamięć bębnowa (maszyny matematycznej). ∆ Oczyszczarka bębnowa «urządzenie, którego zasadniczą częścią jest poziomy, obracający się cylinder, w którym podlegają oczyszczeniu drobne … Słownik języka polskiego
brząkać — a. brzękać ndk I, brząkaćam, brząkaćasz, brząkaćają, brząkaćaj, brząkaćał, brząkaćany brząknąć a. brzęknąć dk Va, brząkaćnę, brząkaćniesz, brząkaćnij, brząkaćnął, brząkaćnęła, brząkaćnęli, brząkaćnięty, brząkaćnąwszy 1. «wytwarzać przerywany… … Słownik języka polskiego
brzdąkać — + rzad. brzdękać ndk I, brzdąkaćam, brzdąkaćasz, brzdąkaćają, brzdąkaćaj, brzdąkaćał, brzdąkaćany brzdąknąć, rzad. brzdęknąć dk Va, brzdąkaćnę, brzdąkaćniesz, brzdąkaćnij, brzdąkaćnął, brzdąkaćnęła, brzdąkaćnęli, brzdąkaćnięty, brzdąkaćnąwszy 1.… … Słownik języka polskiego
klepać — ndk IX, klepaćpię, klepaćpiesz, klep, klepaćał, klepaćany klepnąć dk Va, klepaćnę, klepaćniesz, klepaćnij, klepaćnął, klepaćnęła, klepaćnęli, klepaćnąwszy 1. «uderzać lekko dłonią» Poufale klepnął go po plecach. Z uznaniem klepali go po ramieniu … Słownik języka polskiego
kulkować — I ndk IV, kulkowaćkuję, kulkowaćkujesz, kulkowaćkuj, kulkowaćował, kulkowaćowany techn. «obrabiać mechanicznie powierzchnię metalu przez dociskanie jej lub uderzanie metalowymi kuleczkami w celu zwiększenia jej wytrzymałości lub w celu… … Słownik języka polskiego
opukiwanie — n I 1. rzecz. od opukiwać. 2. «metoda badania lekarskiego polegająca na ocenie odgłosu uzyskanego przez uderzanie opuszką palca jednej ręki lub gumowym młoteczkiem w palec drugiej ręki przyłożony do ciała w miejscu, w którym znajduje się badany… … Słownik języka polskiego
pobrząkać — a. pobrzękać dk I, pobrząkaćam, pobrząkaćasz, pobrząkaćają, pobrząkaćaj, pobrząkaćał pobrząkiwać a. pobrzękiwać ndk VIIIb, pobrząkaćkuję, pobrząkaćkujesz, pobrząkaćkuj, pobrząkaćiwał 1. «spędzić pewien czas na brząkaniu; spowodować brzęczenie… … Słownik języka polskiego
przetrzepać — dk IX, przetrzepaćpię, przetrzepaćpiesz, przetrzepaćtrzep, przetrzepaćał, przetrzepaćany rzad. przetrzepywać ndk VIIIa, przetrzepaćpuję, przetrzepaćpujesz, przetrzepaćpuj, przetrzepaćywał, przetrzepaćywany 1. «przez trzepanie, uderzanie oczyścić… … Słownik języka polskiego
szczotkowy — przym. od szczotka ∆ druk. Odbitka szczotkowa «odbitka próbna otrzymywana przez wielokrotne uderzanie twardą szczotką po papierze nałożonym na skład posmarowany farbą; obecnie wykonywana mechanicznie» … Słownik języka polskiego
ta — I + DC. tej, B. tę, N. tą, Ms. tej; lm M. te, DMs. tych, C. tym, B. te → ten II 1. «wyraz dźwiękonaśladowczy, zwykle powtórzony, naśladujący uderzanie, stukanie, bicie lub głos trąbki, oboju itp.» Zagrała trąbka do boju: tra ta ta ta. 2. «wyraz… … Słownik języka polskiego
tłuc — ndk XI, tłukę, tłuczesz, tłucz, tłukł, tłuczony 1. «uderzeniami rozbijać na kawałki, rozgniatać coś, niszczyć coś przez uderzanie, rzucanie; rozbijać» Tłuc szklanki przy zmywaniu. Brzęk tłuczonego szkła. Tłuczone kartofle. Tłuc kamienie. Tłuc… … Słownik języka polskiego
